Geluk kan zo simpel zijn
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
18 November 2019 | Australië, Cape Otway
18 november
4.47 uur
En wat doe je als je om 3.43 wakker wordt dan ga je de Formule 1 race volgen in Brazilië. Weliswaar via de blog op NU.nl want Ziggo staat niet toe om in Australië de race te streamen.
En eigenlijk best spannend om op die manier te kijken.
Vervolgens is het wachten totdat ik kon opstaan om mijn camper op te gaan halen. Ze zijn namelijk pas om 8 uur open.
20.24 uur
Mijn eerste dag camperen zit erop. Het was natuurlijk ff wennen, vooral weer even goed inpeperen dat ik links moet rijden. De eerste rotonde is dan altijd ff spannend want voor je gevoel haal je een kwajongensstreek uit door tegen het verkeer in te rijden. Terwijl dat natuurlijk niet zo is.
Na de camper te hebben volgeladen met de basics, zoals pasta, tomatensaus, yoghurt, mango, brood, cola, water etc, heb ik Google gevraagd mij maar Bells Beach te gidsen.
Het moment dat ik dan in de verte de zee zie is onvergetelijk. Zo mooi blauw...
Vanaf boven had ik een goed zicht op alle surfers in het water. De golven waren niet echt hoog, maar vast hoog genoeg voor mij om erin onder te gaan. Ik sprak kort met een surfdude en vroeg me af hoe het is om de hele tijd daar te dobberen wachten op die ultieme golf. Hij zei dat het een soort van meditatie is, schommelen op de golven starend in de blauwe verte. Ooit ga ik het proberen...
Met de oceaan aan mijn linkerzijde begon ik aan de Great Ocean Road. Het liefst stopte ik bij elke lookout. Zoveel tinten blauw en turkoois... onvoorstelbaar mooi.
Bij de beroemde “Great Ocean Road” boog sprak ik even kort met een gids die me een aantal tips gaf voor stops onderweg. En mocht ik die zijn vergeten dan gewoon een busje volgen dan deed ik vanzelf een toer.
Bij Kenneth River herkende ik de koffietent. Tien jaar geleden zag ik daar voor het eerst een kookaburra. Hopelijk ga ik er nog een zien, of liever gezegd horen deze trip.
Er was nu geen kookaburra te zien maar wel witte kaketoes een andere kleurrijke papegaaien. En die waren maar op 1 ding uit... eten. Geen toerist werd met rust gelaten, waarbij het hoofd de meest favoriete landingsbaan was.
De rit door het bos van Cape Otway deed me denken aan de regio Margaret River. Prachtige getekende eucalyptus bomen, afgewisseld met grote stukken gevuld met varens.
Mijn overnachtingsplek voor de komende 2 nachten ligt midden in het nationale park Cape Otway aan Blanket Bay. De weg ernaartoe was 8 km onverhard met lekkere kuilen. Ik had soms het idee dat het hele inventaris van de camper door de ruimte heen vloog.
En ineens was ie daar dan! Zat rustig te knabbelen op wat gras en hief zijn kop even kort op om te kijken welke idioot hem stoorde bij het avondmaal. Een kleine kangaroe liet zich niet van de wijs maken en hopte onverstoorbaar door naar een volgende polletje.
Iets later kwam ik aan op de plek van mijn bestemming. Toen ik de heuvel afreed richting de kampeerplaats ontroerde de schoonheid van de natuur mij. Wat een waanzinnig plek weer! Geen luxe, dus geen stroom, douches of normale toiletten maar wel een sprookjesachtige baai op steenworp afstand van mijn campertje.
Na het eten van wat pasta heb ik mijn stoeltje op het strand gezet en gewoon zitten genieten....ultieme vrijheid... wat kan een mens toch gelukkig worden van simpele dingen.
4.47 uur
En wat doe je als je om 3.43 wakker wordt dan ga je de Formule 1 race volgen in Brazilië. Weliswaar via de blog op NU.nl want Ziggo staat niet toe om in Australië de race te streamen.
En eigenlijk best spannend om op die manier te kijken.
Vervolgens is het wachten totdat ik kon opstaan om mijn camper op te gaan halen. Ze zijn namelijk pas om 8 uur open.
20.24 uur
Mijn eerste dag camperen zit erop. Het was natuurlijk ff wennen, vooral weer even goed inpeperen dat ik links moet rijden. De eerste rotonde is dan altijd ff spannend want voor je gevoel haal je een kwajongensstreek uit door tegen het verkeer in te rijden. Terwijl dat natuurlijk niet zo is.
Na de camper te hebben volgeladen met de basics, zoals pasta, tomatensaus, yoghurt, mango, brood, cola, water etc, heb ik Google gevraagd mij maar Bells Beach te gidsen.
Het moment dat ik dan in de verte de zee zie is onvergetelijk. Zo mooi blauw...
Vanaf boven had ik een goed zicht op alle surfers in het water. De golven waren niet echt hoog, maar vast hoog genoeg voor mij om erin onder te gaan. Ik sprak kort met een surfdude en vroeg me af hoe het is om de hele tijd daar te dobberen wachten op die ultieme golf. Hij zei dat het een soort van meditatie is, schommelen op de golven starend in de blauwe verte. Ooit ga ik het proberen...
Met de oceaan aan mijn linkerzijde begon ik aan de Great Ocean Road. Het liefst stopte ik bij elke lookout. Zoveel tinten blauw en turkoois... onvoorstelbaar mooi.
Bij de beroemde “Great Ocean Road” boog sprak ik even kort met een gids die me een aantal tips gaf voor stops onderweg. En mocht ik die zijn vergeten dan gewoon een busje volgen dan deed ik vanzelf een toer.
Bij Kenneth River herkende ik de koffietent. Tien jaar geleden zag ik daar voor het eerst een kookaburra. Hopelijk ga ik er nog een zien, of liever gezegd horen deze trip.
Er was nu geen kookaburra te zien maar wel witte kaketoes een andere kleurrijke papegaaien. En die waren maar op 1 ding uit... eten. Geen toerist werd met rust gelaten, waarbij het hoofd de meest favoriete landingsbaan was.
De rit door het bos van Cape Otway deed me denken aan de regio Margaret River. Prachtige getekende eucalyptus bomen, afgewisseld met grote stukken gevuld met varens.
Mijn overnachtingsplek voor de komende 2 nachten ligt midden in het nationale park Cape Otway aan Blanket Bay. De weg ernaartoe was 8 km onverhard met lekkere kuilen. Ik had soms het idee dat het hele inventaris van de camper door de ruimte heen vloog.
En ineens was ie daar dan! Zat rustig te knabbelen op wat gras en hief zijn kop even kort op om te kijken welke idioot hem stoorde bij het avondmaal. Een kleine kangaroe liet zich niet van de wijs maken en hopte onverstoorbaar door naar een volgende polletje.
Iets later kwam ik aan op de plek van mijn bestemming. Toen ik de heuvel afreed richting de kampeerplaats ontroerde de schoonheid van de natuur mij. Wat een waanzinnig plek weer! Geen luxe, dus geen stroom, douches of normale toiletten maar wel een sprookjesachtige baai op steenworp afstand van mijn campertje.
Na het eten van wat pasta heb ik mijn stoeltje op het strand gezet en gewoon zitten genieten....ultieme vrijheid... wat kan een mens toch gelukkig worden van simpele dingen.
-
18 November 2019 - 20:56
Saskia:
Om jaloers van te worden! -
18 November 2019 - 21:39
Wanda:
Meer heb je niet nodig! Gaaf -
19 November 2019 - 07:09
Ben:
Leuk om het verslag te lezen. Veel plezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
