Starry starry night
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
21 November 2019 | Australië, Rapid Bay
21 november
21.45 uur
Naracoorte, bekend om zijn wijngaarden en de grotten. En in het kader van ik ben er nu toch had ik besloten om naar de grotten te gaan.
Uiteraard was ik weer vroeg wakker die ochtend nu niet alleen door het kwetterende orkest maar ook door de warmte. Toch wel gek dat de nacht warmer is dan het vandaag overdag zou zijn.
Vroeg wakker zijn heeft ook zijn voordelen ik had het hele zwemmeer voor mezelf alleen. Nou ja bijna dan. Er zat namelijk een kookaburra op het hek rondom het zwembad die af en toe een dip in het water nam.
Jammer dat hij niet heel even zijn zangkwaliteiten ten gehore bracht.
Om 9:00 uur strak was ik bij de grotten gedoucht en wel en met weer een goed gevulde koelkast. Er waren verschillende toeren beschikbaar de eerste om 9:30 uur was een korte de volgende was om 10:15 uur en die ging naar de grot met alle fossielen waar Naracoorte bekend om staat.
En dus koos ik ervoor om een uurtje te wachten en de tour door de Victoria cave te gaan doen.
Met een man of 10 gingen we samen met een gids de grot. Qua stalagmieten en -tieten was het niet een heel bijzonder mooi grot. Maar het mooiste werd tot het laatst bewaard. De grot had namelijk een soort van valkuil die ervoor heeft gezorgd dat 10.000 jaar geleden dieren die er in vielen geen kans hadden om weer terug te klimmen. Aan de manier waarop de botten lagen zag je dat veel dieren in blinde paniek ik moeten zijn geweest. En er lagen heel veel botten! Een paar waren tot een totaal skelet opgebouwd en fantastisch uitgelicht. Het was inderdaad gaaf om te zien.
Tijd om weer een flink stuk te gaan rijden, de volgende bestemming: Rapid Bay Jetty. De reden waarom ik deze trip maken want hier zitten de Leafy Seadragons. Op zijn Nederlands de gerafelde vis... toch jammer dat we dat zo vertalen.
De rit ging over grote goud gekleurde vlaktes met soms een klein dorpje waar de snelweg door heen liep. Het waaide behoorlijk hard vandaag dus moest ik mijn stuur goed vasthouden want mijn campertje was een gewillig slachtoffer voor de wind vlagen.
Het laatste stuk vlakbij Adelaide was weer prachtig om te rijden! De route ging door de heuvels met af en toe een sneak peek naar de oceaan. De weg kronkelde door het landschap heen, heerlijk om hier te rijden.
Nu was het alleen nog hopen dat er plek op de camping was, maar omdat het buiten het seizoen is zou dat geen probleem moeten zijn. Eenmaal aangekomen was dat ook inderdaad het geval en het verbaast me zelfs dat de mooiste plek namelijk aan het strand nog niet bezet waren. Toch maar even bij de buren checken waarom dat zo was er zou namelijk zomaar een goede reden voor kunnen zijn bijvoorbeeld dat je wordt gezandstraald of dat het er stikt van de zandvlooien. Dat alles was niet het geval, vanochtend had het er nog vol gestaan maar vandaag was iedereen vertrokken dus ik had mazzel!
Weer zo’n prachtplek!
Iets later kan de beheerder het kampeergeld in maar liefst negen dollar per nacht! Wat mij betreft is deze plek onbetaalbaar
Met uitzondering dan van die ongelofelijk irritante vliegen die in je neus kruipen en continu op je gezicht zitten alsof ze er aan vast geplakt zijn. Ik vroeg de beheerder heb je nog een goeie tip voor me zonder dat ik een hoed met kurken op hoeft te zetten, hij zei “put your face in the wind”. En die was er gelukkig genoeg vandaag!
Onderweg tijdens de rit hiernaartoe had ik ook mijn duiken voor morgen geregeld. Om 10:00 uur tref ik Nate op de parkeerplek waarna we samen een of wellicht twee duiken gaan maken. Ik heb er enorm veel zin in het enige waar ik tegen op kijk is het koude water.
Maar goed je moet er wat voor over hebben om die sprookjesachtige dieren te zien.
In het avond zonnetje heb ik vervolgens de pierverkend waarvan ik morgen mijn duik start. Er waren een aantal vissers bezig, waaronder 1 vrouw. Met haar heb ik even kort een praatje gemaakt en gevraagd waar op ze viste. Nou die vraag hoefte niet beantwoord te worden want haar man naast haar ving op dat zelfde moment een inktvis!
Ik vroeg nog een beetje bleu gaat hij weer terug in het water maar ik wist natuurlijk dat hij op de barbecue zou belanden.
En nu lig ik dan met de gordijntjes open te luisteren naar de branding en kijk omhoog naar de fantastische sterren hemel boven mij. Het leven is echt verrukkelijk!
21.45 uur
Naracoorte, bekend om zijn wijngaarden en de grotten. En in het kader van ik ben er nu toch had ik besloten om naar de grotten te gaan.
Uiteraard was ik weer vroeg wakker die ochtend nu niet alleen door het kwetterende orkest maar ook door de warmte. Toch wel gek dat de nacht warmer is dan het vandaag overdag zou zijn.
Vroeg wakker zijn heeft ook zijn voordelen ik had het hele zwemmeer voor mezelf alleen. Nou ja bijna dan. Er zat namelijk een kookaburra op het hek rondom het zwembad die af en toe een dip in het water nam.
Jammer dat hij niet heel even zijn zangkwaliteiten ten gehore bracht.
Om 9:00 uur strak was ik bij de grotten gedoucht en wel en met weer een goed gevulde koelkast. Er waren verschillende toeren beschikbaar de eerste om 9:30 uur was een korte de volgende was om 10:15 uur en die ging naar de grot met alle fossielen waar Naracoorte bekend om staat.
En dus koos ik ervoor om een uurtje te wachten en de tour door de Victoria cave te gaan doen.
Met een man of 10 gingen we samen met een gids de grot. Qua stalagmieten en -tieten was het niet een heel bijzonder mooi grot. Maar het mooiste werd tot het laatst bewaard. De grot had namelijk een soort van valkuil die ervoor heeft gezorgd dat 10.000 jaar geleden dieren die er in vielen geen kans hadden om weer terug te klimmen. Aan de manier waarop de botten lagen zag je dat veel dieren in blinde paniek ik moeten zijn geweest. En er lagen heel veel botten! Een paar waren tot een totaal skelet opgebouwd en fantastisch uitgelicht. Het was inderdaad gaaf om te zien.
Tijd om weer een flink stuk te gaan rijden, de volgende bestemming: Rapid Bay Jetty. De reden waarom ik deze trip maken want hier zitten de Leafy Seadragons. Op zijn Nederlands de gerafelde vis... toch jammer dat we dat zo vertalen.
De rit ging over grote goud gekleurde vlaktes met soms een klein dorpje waar de snelweg door heen liep. Het waaide behoorlijk hard vandaag dus moest ik mijn stuur goed vasthouden want mijn campertje was een gewillig slachtoffer voor de wind vlagen.
Het laatste stuk vlakbij Adelaide was weer prachtig om te rijden! De route ging door de heuvels met af en toe een sneak peek naar de oceaan. De weg kronkelde door het landschap heen, heerlijk om hier te rijden.
Nu was het alleen nog hopen dat er plek op de camping was, maar omdat het buiten het seizoen is zou dat geen probleem moeten zijn. Eenmaal aangekomen was dat ook inderdaad het geval en het verbaast me zelfs dat de mooiste plek namelijk aan het strand nog niet bezet waren. Toch maar even bij de buren checken waarom dat zo was er zou namelijk zomaar een goede reden voor kunnen zijn bijvoorbeeld dat je wordt gezandstraald of dat het er stikt van de zandvlooien. Dat alles was niet het geval, vanochtend had het er nog vol gestaan maar vandaag was iedereen vertrokken dus ik had mazzel!
Weer zo’n prachtplek!
Iets later kan de beheerder het kampeergeld in maar liefst negen dollar per nacht! Wat mij betreft is deze plek onbetaalbaar
Met uitzondering dan van die ongelofelijk irritante vliegen die in je neus kruipen en continu op je gezicht zitten alsof ze er aan vast geplakt zijn. Ik vroeg de beheerder heb je nog een goeie tip voor me zonder dat ik een hoed met kurken op hoeft te zetten, hij zei “put your face in the wind”. En die was er gelukkig genoeg vandaag!
Onderweg tijdens de rit hiernaartoe had ik ook mijn duiken voor morgen geregeld. Om 10:00 uur tref ik Nate op de parkeerplek waarna we samen een of wellicht twee duiken gaan maken. Ik heb er enorm veel zin in het enige waar ik tegen op kijk is het koude water.
Maar goed je moet er wat voor over hebben om die sprookjesachtige dieren te zien.
In het avond zonnetje heb ik vervolgens de pierverkend waarvan ik morgen mijn duik start. Er waren een aantal vissers bezig, waaronder 1 vrouw. Met haar heb ik even kort een praatje gemaakt en gevraagd waar op ze viste. Nou die vraag hoefte niet beantwoord te worden want haar man naast haar ving op dat zelfde moment een inktvis!
Ik vroeg nog een beetje bleu gaat hij weer terug in het water maar ik wist natuurlijk dat hij op de barbecue zou belanden.
En nu lig ik dan met de gordijntjes open te luisteren naar de branding en kijk omhoog naar de fantastische sterren hemel boven mij. Het leven is echt verrukkelijk!
-
22 November 2019 - 08:28
Mam:
t is voor mij onvoorstelbaar hoe mooi t daar moet zijn, n sterrenhemel hebben Ed en ik kunnen bewonderen
toen we op het Lauwersmeer voor anker lagen, daar hebben we staande op het dek in elkaars armen van genoten. De romantiek kwam vanzelf. Eug ben benieuwd naar je duiken. kus mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
