Waggel en wobbel optocht
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
29 November 2019 | Australië, Phillip Island
23.15 uur
Altijd scherp blijven als je rijdt, dat ondervond ik vanochtend weer toen ineens uit het niets een emu voor mijn auto verscheen. We schrokken allebei enorm en gelukkig kon ik hem op een hartje na ontwijken.
Dat was gisteravond ook al het geval met drie herten die de weg over staken, ik moest vol op de rem en het hele inventaris vloog door de camper maar ik stond wel op tijd stil. En dan zal ik nog maar niet spreken over de talloze kangoeroes die voor mijn camper uit hoppen.
Vandaag een iets kortere rit van vier uur naar Philip island. Dwarsdoor Melbourne heen en een stuk langs de zee.
De reden dat ik naar dit eiland ging was de fameuze pinguïnparade. Ik kon me er tot dan toe weinig van voorstellen.
Na mezelf weer een plekje verzekerd te hebben op de camping ben ik richting het pinguïncenter gereden.
Daar was op dat moment bijna niemand en dus had ik alle tijd om het allemaal eens rustig te bekijken. Het gebouw was pas een paar weken open. Het was een enorm gebouw Met uiteraard een paar souvenirshop’s, een expositieruimte een coffeeshop en een restaurant.
Op een bord kon ik lezen dat de vorige avond er zo’n 3700 pinguïns aan land waren gekomen en de eerste rond 20:50 uur.
Aan het strand waren 2 grote soort van tribunes en een kleinere houten.
Er was echter geen pinguïn te bekennen. Niet zo gek ook want die waren allemaal op zee aan het vissen en de chickies hielden zich schuil in hun nest.
Ik was wel nieuwsgierig geworden naar hoe het er die avond aan toe zou gaan en dus ging ik naar de kassa om een ticket te bestellen. Ik had keuze uit: normale tribune, premium viewing of met een danger op stap.
Aangezien ik hier niet snel meer zou terug komen koos ik voor de ranger optie.
Op mijn gemakje ben ik verder gereden en heb nog een boardwalk wandeling gedaan langs de zee. Vervolgens heb ik mijn camper bij het strand geparkeerd, een stoeltje neergezet en relaxt naar de surfers in de zee gaan zitten kijken. Weer ff rust na alle inspanning van de afgelopen dagen.
En voordat ik het in de gaten had, was het tijd om terug te gaan naar het pinguincenter.
De ranger voorzag ons van een verrekijker en de headset zodat we haar uitleg goed konden horen. De schemer was al ingezet toen we over de boardwalk richting strand liepen. Op het terrein waren wallaby’s aan het grazen en liepen grote grijze ganzen rond. Sinds de laatste vos in 2015 van het eiland af was is de kolonie pinguïns en ganzen en andere dieren flink gegroeid.
Bij het strand hadden we onze eigen plek op een kleine houten tribune die precies tussen de twee belangrijkste routes van de pinguïns lag.
Het regende licht die avond en was bewolkt, de zee was redelijk rustig. Hierdoor konden we perfect een aantal “rafts” met pinguïns zien: zwarte vlekken op het water bestaande uit honderden pinguïns. Heel apart om te zien. Wanneer je met de verrekijker keek zag je daardwerkelijk de koppen van pinguïns boven het water uitsteken.
En toen was het afwachten , totdat het volgens de pinguïns donker genoeg was om veilig aan land te komen en te wachten op die eerste moedige groep die het ging aandurven.
Om 20.35 was het zover, de eerste groep liet zich aanspoelen op het strand en kozen de route over de rotsen. En ze liepen, waggelden, hobbelden en soms struikelden over de rotsen richting de pinguïn highway en die leidde uiteindelijk naar hun nest.
De eerste groep was al behoorlijk groot! En op zee dreven er nog minimaal 4 van de zwarte vlekken.
Een verdwaalde pinguïn kwam op een gegeven moment vlak langs de tribune. Heerlijk klunzig probeerde hij een helling op te klimmen. Het kostte was moeite maar uiteindelijk lukte het hem!
Ik had daar uren kunnen zitten, zo’n bijzonder natuurverschijnsel, de pinguïn optocht. Honderden kwamen voorbij...
Uiteindelijk zijn we richting de nesten gelopen en zagen dat nu ook de jonge pinguïns uit het nest waren gekomen. Ze waren nog heerlijk fluffy en ook lekker klunzig en in afwachting van hun ouder die eten kwam brengen.
Boven zee waren trouwens ook nog honderden pijlstormvogels te zien, die ook hun kolonie hier hadden en enorm veel herrie maakten.
En zo vlogen 2 uur voorbij en was het inmiddels pikkedonker geworden. Ik had nog niet in het donker gereden in Australiër op deze trip dus reed op mijn gemakje terug naar de camping. Daar was iedereen al in diepe slaap en ik ook hopelijk zo...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley