I did it!
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
28 November 2019 | Australië, Halls Gap
28 November
20.21 uur
Ik wilde vandaag weer vroeg op pad omdat ik wat wandelingen door het nationaal park wilde maken en een hoop dingen wilde zien.
Alleen had de buurman mij gisteren met mijn instemming mij een beetje klem gezet ik had nog wel duidelijk gezegd ik wil morgenvroeg weg. Hij wees toen naar zijn kinderen en zei dat zal niet zo’n probleem zijn.
Toen ik echter klaar was om te vertrekken lagen zij nog op één oor. Tijd om wat luidruchtiger de spullen in te pakken zodat ze wakker zouden worden en dat werkte gelukkig. De buurman wilde echter zijn boeltje niet afbreken en zei daar pas je wel tussendoor.
Omdat ik een paar dagen terug al een boom had geknuffeld vroeg ik de buurman om mij te helpen. Een klein obstakel: de buurman stotterde. En ik weet het is niet netjes... maar toen de buurman sssssttopp riep kon ik mijn lachen achter stuur even niet in houden.
Gelukkig kwam ik er zonder deuken uit. En kon ik vertrekken naar de eerst stop van vandaag: Reids Outlook en The Balconies.
Het eerste uitzichtpunt lag vlakbij de parkeerplaats. Vanaf daar had je een weids uitzicht over The Grampians, wat vooral bestaat uit bossen en rotsen. Het was nog behoorlijk fris deze ochtend en ook geheel bewolkt.
The Balconies, een ander uitzichtpunt lag op ongeveer drie kwartier wandelen vanaf de parkeerplaats. Ik was de eerste en dus had ik een heerlijke rustige wandeling naar the Balconies.
Ook daar kan je zover kijken als het oog reikt. Er staken daarnaast een aantal rotsplateaus uit vandaar de naam the Balconies.
Langzaamaan begonnen ook andere toeristen wakker te worden. Tijd voor mij om richting volgende stop te gaan, maar niet voordat ik wat belletjes naar het thuisfront had gedaan. Op de campground had ik nl geen mobiel bereik en hier boven op de berg prima signaal. Het blijft bijzonder om bovenop een berg in Australië te zitten met een magnifiek uitzicht en dan “gewoon” met Nederland in gesprek zijn.
Bij de Boroka Outlook had ik uitzicht over het stuwmeer en het dorp Halls Gap dat ver in de diepte lag.
Tijd om dat dorp met een bezoek te vereren en een plek voor vannacht te regelen met goed mobiel bereik. Die had ik gelukkig snel gevonden! In het dorp was ook een cultureel centrum en informatiepunt voor The Grampians.
In het cultureel centrum was een expositie over de geschiedenis van de Aborginals. Een hele heftige geschiedenis. De aanwezige aboriginal art was heel mooi.
Bij het informatiepunt heb ik vervolgens gevraagd wat ik nog allemaal kon doen in de omgeving. Dat was voldoende, van eenvoudige wandelingen van een half uur tot hele zware van 8 uur.
Ik twijfelde nog wat ik zou gaan doen. De hike naar de 700 meter hoge Pinnacle klonk qua uitzicht waanzinnig maar medium tot zwaar niveau was de andere kant van de medaille.
Die hike lag op de route naar watervallen die ik ook nog even wilde zien dus dacht ik ik bedenk wel of ik het ga doen onderweg.
En eenmaal daar dacht ik ik heb mijn 10.000 stappen voor vandaag nog niet gezet dus laat ik het maar doen. Het eerste stuk viel reuze mee en ging over een licht stijgend zandpad. Maar daarna veranderde het pad in een rotsenpad wat aardig om ook liep. Ik had ook geen idee hoe ver ik nog moest.
Het landschap leven veranderen om me heen van bush naar gras, van gras naar rotsen. Op een gegeven moment zag ik de Pinnacle in de verte, dat was nog een flink stuk lopen.
Maar het was wel fantastisch om hier te lopen. Het weer was ook perfect een graad of 23 en een strak blauwe lucht.
Eenmaal boven na 1 1/2 uur stevig wandelen was het uitzicht een geweldige beloning. Toen ik boven op de Pinnacle stond voelde ik me behoorlijk nietig met die ienie mini huisjes in de diepte en een klein plasje blauw water.
Op de naast gelegen rotsen ben ik gaan zitten met mijn benen bungelend boven de grote diepte. Waanzinnig dit, ik kan me goed voorstellen dat bergbeklimmers verslaafd zijn aan dit soort hoogtes te overwinnen.
Ik was trots op mezelf, dit had ik toch maar weer gedaan in mijn eentje.
Tijd om weer af te dalen, wat eigenlijk zwaarder was doordat de rotsen soms best hoog waren om vanaf te stappen naar de volgende. Gewoon rustig aan doen, was het devies want hier vallen was niet echt een optie.
En doordat ik langzamer liep kon ik ook beter de omgeving in mijn opnemen en hoorde dus ook regelmatig geritsel in de struiken. Vaak was het een hagedisje wat wegschoot, maar er was ook een mierenegel die rustig op zoek was naar zijn kostje. Hij kwam bijna over mijn voeten heenlopen. In het kader van bijzondere ontmoetingen....
Na 2,5 uur was ik weer beneden en reed ik terug naar de camping. Tijd voor een welverdiend koud biertje! Jajaja, Eus aan het bier... de wonderen zijn de wereld nog niet uit en hij smaakte erg lekker!
Om 20.00 uur werd het even spannend, de voorverkoop voor Concert at Sea startte. Met een aantal waren we ingelogd om kaarten proberen te scoren. Ook ik aan de andere kant van wereld zat in spanning om te kijken wie er als eerste door heen kwam en of er nog kaarten waren.
Een van ons was de gelukkige! We hadden kaartjes en iets later mocht ik ook kaartjes bestellen maar dat was niet meer nodig.
Wat een waanzinnige dag was dit weer! En terwijl ik dit schrijf geniet ik van pulled pork en corn van de bbq op het terras met kangaroes op het grasveld die ook lekker aan het eten zijn.....
20.21 uur
Ik wilde vandaag weer vroeg op pad omdat ik wat wandelingen door het nationaal park wilde maken en een hoop dingen wilde zien.
Alleen had de buurman mij gisteren met mijn instemming mij een beetje klem gezet ik had nog wel duidelijk gezegd ik wil morgenvroeg weg. Hij wees toen naar zijn kinderen en zei dat zal niet zo’n probleem zijn.
Toen ik echter klaar was om te vertrekken lagen zij nog op één oor. Tijd om wat luidruchtiger de spullen in te pakken zodat ze wakker zouden worden en dat werkte gelukkig. De buurman wilde echter zijn boeltje niet afbreken en zei daar pas je wel tussendoor.
Omdat ik een paar dagen terug al een boom had geknuffeld vroeg ik de buurman om mij te helpen. Een klein obstakel: de buurman stotterde. En ik weet het is niet netjes... maar toen de buurman sssssttopp riep kon ik mijn lachen achter stuur even niet in houden.
Gelukkig kwam ik er zonder deuken uit. En kon ik vertrekken naar de eerst stop van vandaag: Reids Outlook en The Balconies.
Het eerste uitzichtpunt lag vlakbij de parkeerplaats. Vanaf daar had je een weids uitzicht over The Grampians, wat vooral bestaat uit bossen en rotsen. Het was nog behoorlijk fris deze ochtend en ook geheel bewolkt.
The Balconies, een ander uitzichtpunt lag op ongeveer drie kwartier wandelen vanaf de parkeerplaats. Ik was de eerste en dus had ik een heerlijke rustige wandeling naar the Balconies.
Ook daar kan je zover kijken als het oog reikt. Er staken daarnaast een aantal rotsplateaus uit vandaar de naam the Balconies.
Langzaamaan begonnen ook andere toeristen wakker te worden. Tijd voor mij om richting volgende stop te gaan, maar niet voordat ik wat belletjes naar het thuisfront had gedaan. Op de campground had ik nl geen mobiel bereik en hier boven op de berg prima signaal. Het blijft bijzonder om bovenop een berg in Australië te zitten met een magnifiek uitzicht en dan “gewoon” met Nederland in gesprek zijn.
Bij de Boroka Outlook had ik uitzicht over het stuwmeer en het dorp Halls Gap dat ver in de diepte lag.
Tijd om dat dorp met een bezoek te vereren en een plek voor vannacht te regelen met goed mobiel bereik. Die had ik gelukkig snel gevonden! In het dorp was ook een cultureel centrum en informatiepunt voor The Grampians.
In het cultureel centrum was een expositie over de geschiedenis van de Aborginals. Een hele heftige geschiedenis. De aanwezige aboriginal art was heel mooi.
Bij het informatiepunt heb ik vervolgens gevraagd wat ik nog allemaal kon doen in de omgeving. Dat was voldoende, van eenvoudige wandelingen van een half uur tot hele zware van 8 uur.
Ik twijfelde nog wat ik zou gaan doen. De hike naar de 700 meter hoge Pinnacle klonk qua uitzicht waanzinnig maar medium tot zwaar niveau was de andere kant van de medaille.
Die hike lag op de route naar watervallen die ik ook nog even wilde zien dus dacht ik ik bedenk wel of ik het ga doen onderweg.
En eenmaal daar dacht ik ik heb mijn 10.000 stappen voor vandaag nog niet gezet dus laat ik het maar doen. Het eerste stuk viel reuze mee en ging over een licht stijgend zandpad. Maar daarna veranderde het pad in een rotsenpad wat aardig om ook liep. Ik had ook geen idee hoe ver ik nog moest.
Het landschap leven veranderen om me heen van bush naar gras, van gras naar rotsen. Op een gegeven moment zag ik de Pinnacle in de verte, dat was nog een flink stuk lopen.
Maar het was wel fantastisch om hier te lopen. Het weer was ook perfect een graad of 23 en een strak blauwe lucht.
Eenmaal boven na 1 1/2 uur stevig wandelen was het uitzicht een geweldige beloning. Toen ik boven op de Pinnacle stond voelde ik me behoorlijk nietig met die ienie mini huisjes in de diepte en een klein plasje blauw water.
Op de naast gelegen rotsen ben ik gaan zitten met mijn benen bungelend boven de grote diepte. Waanzinnig dit, ik kan me goed voorstellen dat bergbeklimmers verslaafd zijn aan dit soort hoogtes te overwinnen.
Ik was trots op mezelf, dit had ik toch maar weer gedaan in mijn eentje.
Tijd om weer af te dalen, wat eigenlijk zwaarder was doordat de rotsen soms best hoog waren om vanaf te stappen naar de volgende. Gewoon rustig aan doen, was het devies want hier vallen was niet echt een optie.
En doordat ik langzamer liep kon ik ook beter de omgeving in mijn opnemen en hoorde dus ook regelmatig geritsel in de struiken. Vaak was het een hagedisje wat wegschoot, maar er was ook een mierenegel die rustig op zoek was naar zijn kostje. Hij kwam bijna over mijn voeten heenlopen. In het kader van bijzondere ontmoetingen....
Na 2,5 uur was ik weer beneden en reed ik terug naar de camping. Tijd voor een welverdiend koud biertje! Jajaja, Eus aan het bier... de wonderen zijn de wereld nog niet uit en hij smaakte erg lekker!
Om 20.00 uur werd het even spannend, de voorverkoop voor Concert at Sea startte. Met een aantal waren we ingelogd om kaarten proberen te scoren. Ook ik aan de andere kant van wereld zat in spanning om te kijken wie er als eerste door heen kwam en of er nog kaarten waren.
Een van ons was de gelukkige! We hadden kaartjes en iets later mocht ik ook kaartjes bestellen maar dat was niet meer nodig.
Wat een waanzinnige dag was dit weer! En terwijl ik dit schrijf geniet ik van pulled pork en corn van de bbq op het terras met kangaroes op het grasveld die ook lekker aan het eten zijn.....
-
02 December 2019 - 11:59
Mam:
ik ben blij dat je daar goed vanaf gekomen bent, levensgevaarlijk om zoiets in je uppie te doen.En afdalen is lastiger dan omhoog gaan.toen de mobiele telefoon nog niet was ingeburgerd, kregen we toen op de boot in Zeeland vaarden , een bericht, of we jou wilde bellen en hebben dat ook gedaan in de telefooncel op de sluis. Je was in Frankrijk . even mmet elkaar gesproken en de volgende morgen weer naar jou bellen (op de sluis) naar een nummer waar jij op dat moment te bereiken was.
Hoi mam , alles goed, ja sinds gisteravond, alles goed. En toen kwam t............mam ik heb gebungyjumpt
, oh my god, n goede sprong gemaakt, maar nooit meer doen Eug! dat had ik net zo goed tegen dovemansoren kunnen zeggen. uitkijken he dat zal ik altijd blijven zeggen, ik hou je niet tegen, en dat is maar goed ook! kus mam -
02 December 2019 - 19:54
Suus:
Wat n avontuur weer Euske !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
