Gewoon om de hoek..

23 November

19.49 uur

En op de 7e dag was er rust...
Vandaag is mijn 7e hele dag in Australië. Voor mijn gevoel en met alles wat ik al heb gezien en meegemaakt voelt het als een maand. En dan te bedenken dat ik nog 2 weken heb te gaan!

Vandaag was een halve reis dag. Eerst moest ik nog even wat boodschappen doen en gas bijvullen in Normanville, een half uur rijden van de campground.
Na de pasta van de afgelopen dagen had ik enorm zin in een goed stuk rood vlees. En Aussi’s hebben goed vlees dus dat was niet zo’n probleem.
Daarna nog even mijn gastankje laten bijvullen want het zou eeuwig zonde zijn als ik de steak aan het bakken ben en het gas is op.
Het was vanaf Normanville nog een half uur rijden naar de ferry die om 12.00 zou vertrekken. En dat deed ie ook keurig op tijd. Altijd weer wonderlijk hoeveel auto’s ze in het ruim krijgen gepropt.

De overtocht duurde iets meer dan een half uur. Dit ritje koste dus iets meer dan een dollar per minuut. Dat is goed verdienen.

Eenmaal aangekomen ben ik gelijk aan een stuk door gereden naar Vivionne Bay om een plekje om de campsite te vinden. Er was gelukkig genoeg plek en zelfs een paar met stroom. Nadat ik mijn camper had aangesloten ben ik naar het strand gelopen. Daarvoor moest ik wel een stuk een kreek waden maar het was het uitzicht weer waard. Wat een kleuren weer! En in de enorme baai was helemaal niemand op het strand te bekennen!
Ik ben het hoge duin opgeklommen en heb een plekje gezocht om alles rustig te bekijken en gewoon ff niets te doen. Zoveel indrukken de afgelopen dagen.

Wat was het ontspannend om gewoon te zitten op het beschutte plekje in de duinen . Gewoon naar de golven en de branding kijken en verder niets.
De tijd vloog voorbij..

In de avond genoot ik in de late avondzon van een overheerlijke biefstuk. En kwam ook nog een nieuwsgierige wallaby kijken.
Met het gordijntje en een blik op de sterrenhemel ga ik zo weer heerlijk slapen.


24 November

18.59 uur

En zoals iedere ochtend word ik bij het krieken van de dag weer wakker.
Seal Bay ging pas om 9 uur open dus kon ik rustig opstarten en heb een uitgebreid ontbijt voor mezelf gemaakt. Toch best wel een luxe 2 gaspitten in mijn camper en rechtop kunnen staan.
Uiteindelijk was ik nog iets te vroeg want het hek naar Seal Bay was nog dicht. Via een ander weggetje ben ik nog even naar een baai gereden en toen weer terug om net om tijd te arriveren voor de eerste guided walk naar de Australische sea lions. Je kon er ook voor kiezen alleen de boardwalk te doen maar dan mocht je het strand niet op.
Op het strand kregen we uitleg over de kolonie zeeleeuwen die hier huiste.
Een jonge zeeleeuw hing de komiek uit en probeerde de volle aandacht van ons te krijgen door rondjes te draaien en te zwaaien met zijn vinnen. Een erg aandoenlijk en komisch gezicht.
Anderen namen een verfrissende duik en speelden in de golven.
We stonden gaan we een half uur op het strand en hoorden van alles over deze kolonie. Daarna mochten we nog een self guided tour doen via de boardwalk die was aangelegd. Vele malen minder leuk dan op het strand staan vlak bij de zeeleeuwen.

De volgende stop was van totaal andere orde, namelijk Little Sahara. Enorme witte duinen waar je vanaf kon sandboarden.
Ik wilde dat eerst wel eens bekijken voordat ik er eentje ging huren. En dus kwam ik een van de hoge duinen op en raakte in gesprek met een jong stel wat pogingen deed om naar beneden te komen zonder te vallen. Ik had het gelijk al geschoten dat zag er makkelijker uit dan het daadwerkelijk was. En in het kader van brutalen hebben de halve wereld vroeg ik of ik een van hen boarden mocht lenen om ook een poging te wagen.
Gewapend met helm en board strandde mijn poging al vrij snel. Het werd zandhappen in plaats van sandboarden. Dit was niet echt mijn ding. Volgende keer maar een sleetje proberen. Het was overigens op behoorlijk heet geworden in de duinen en het was best vermoeiend lopen in het losse zand steil omhoog.
Dus ik hield het voor gezien op zoek naar een volgende verkoelende baai.
Die vond ik op ongeveer een half uur rijden, genaamd Hanson Bay. Ook weer zo prachtig!

Rond het middag uur bereikte ik eindelijk mijn eindbestemming voor vandaag: Flinders Chase National Park.
Na mijn camper te hebben geparkeerd op de campground ben ik een hike gaan maken door het natuurgebied. Het was een wandeling van zo’n 3 uur door gevarieerd gebied. In 2007 is Flinders Chase zo goed als verwoest door een brand. Allerlei educatieve borden vertellen je over de effecten van deze brand.
Wanneer ik bij de kreek aankom probeer ik heel erg stil te zijn want dit is het gebied van de illustere platypus, oftewel het vogelbek dier. Helaas is deze in geen velden of wegen te bekennen.
Op een gegeven moment zie ik iets zwarts lang en dun het pad over kronkelen en in het struikgewas verdwijnen. En gelukkig maar want ik hou niet zo van slangen op mijn pad. Iets later wordt dat zelfde pad geblokkeerd door een enorme hagedis. Ook van deze weet ik niet of hij gevaarlijk is en loop er op mijn tenen aan voorbij, Gelukkig is hij banger voor mij dan ik voor hem en schiet hij het struikgewas in.
Enzo van me ik doe het prachtige omgeving en luister goed naar alle geluiden om me heen. Iets later hoor ik geritsel in de bosjes en kijk voorzichtig wat het geluid maakt. Ik zie een stekelig bolletje zijn weg door het struikgewas heen banen. Een echidna oftewel een mierenegel veroorzaakt het geritsel. Wat een bijzonder diertje!
Tegen het einde van de middag Ben ik terug bij het bezoekerscentrum en informeer ik nog even naar de zwarte slang die ik heb zien kruipen. Wat blijkt het is een tigersnake, zeer giftig en dodelijk bij een beet. Tja, het blijft Australië het land met de dodelijkste dieren.

Wanneer het gaat schemeren besluit ik nog een klein blokje om te gaan. Op het veld achter het bezoekerscentrum zijn nu vele kangaroes te vinden die rustig gas aan het eten zijn. Vanuit het bos hoor ik een vreemd geluid, het lijkt wel of er een krijsend vorken losloopt. Maar dat kan niet het geval zijn want die zijn er niet. Wanneer ik later informeer blijkt het om een koala te gaan, die kunnen enorm schreeuwen.
Het is een bijzondere ervaring om zo met de schemer door het park te lopen en van alle kanten geluiden te horen.
Eenmaal terug bij mijn camper zit er vlakbij ook nog een kangaroe. De vrouw die vlak achter mij loopt had hem niet gezien en ze schrikken van elkaar wanneer ze langs loopt. Tja wildlife loopt hier op die om de hoek!